واریس چیست؟

واریس چیست؟

رگ های واریسی رگ های خونی متورم و پیچ خورده ای هستند که درست زیر سطح پوست برآمده می شوند. این برآمدگی های آبی یا بنفش معمولاً در پاها و مچ پا ظاهر می شوند. آنها می توانند دردناک باشند یا باعث خارش شوند. معمولا مویرگ های خونی که به صورت تارها و رشته های خونی هستند، در اطراف رگ‌های واریسی ظهور پیدا می کنند به سطح پوست نزدیک تر هستند (به رنگ های قرمز یا بنفش).

اگرچه رگ‌های واریسی می توانند ناخوشایند و ناراحت کننده باشند، اما برای بیشتر افراد خطرناک نیستند. در برخی موارد، رگ های واریسی شدید می تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی مانند لخته شدن خون شود. البته اکثر علائم واریس در خانه قابل تسکین هستند و همچنین با مراجعه به دکتر نسبت به درمان آن می توان اقدام کرد.

چه کسانی احتمال دارد به واریس مبتلا شوند؟

هر کسی ممکن است به واریس مبتلا شود. عوامل خاصی احتمال ابتلا به واریس را افزایش می دهند، از جمله:

سن: به دلیل روند پیری، دیواره‌های ورید و دریچه‌ها مانند گذشته کار نمی‌کنند. رگ ها خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و سفت می شوند.

جنسیت: هورمون های زنانه می توانند به دیواره رگ ها اجازه کشش دهند. افرادی که باردار هستند، از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند یا در دوران یائسگی قرار دارند، به دلیل تغییرات در سطح هورمون، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به واریس هستند.

سابقه خانوادگی: این بیماری می تواند ارثی باشد.

سبک زندگی: ایستادن یا نشستن طولانی مدت گردش خون را کاهش می دهد. پوشیدن لباس های محدود کننده مانند کمربند یا شلوار با کمربند تنگ می تواند جریان خون را کاهش دهد.

سلامت کلی: برخی از شرایط سلامتی، مانند یبوست شدید یا تومورهای خاص، باعث افزایش فشار در وریدها می شود.

مصرف دخانیات: افرادی که از محصولات تنباکو استفاده می کنند بیشتر در معرض ابتلا به واریس هستند.

وزن: اضافه وزن به رگ های خونی فشار وارد می کند.

واریس چقدر شایع است؟

واریس بسیار شایع است. حدود 1 نفر از هر 3 نفر از کل بزرگسالان واریس دارند. واریس در خانم ها بیشتر از آقایان بروز می کند.

علائم واریس چیست؟

قابل تشخیص ترین علامت وریدهای واریسی، یک سیاهرگ آبی یا بنفش است که درست زیر سطح پوست وجود دارد. علائم عبارتند از:

رگهای برآمده: رگهای پیچ خورده، متورم و طناب مانند اغلب آبی یا بنفش هستند. آنها درست در زیر سطح پوست روی پاها، مچ پاها و پاها ظاهر می شوند. آنها می توانند به صورت خوشه ای رشد کنند. خطوط ریز قرمز یا آبی (وریدهای عنکبوتی) ممکن است در نزدیکی ظاهر شوند.

پاهای سنگین: عضلات پاها ممکن است احساس خستگی، سنگینی یا سستی کنند، به خصوص پس از فعالیت بدنی.

خارش: ناحیه اطراف رگهای واریسی ممکن است خارش داشته باشد.

درد: پاها ممکن است دردناک، دردناک یا دردناک باشند، به خصوص در پشت زانو. ممکن است باعث گرفتگی عضلات شود.

تورم: مچ پا و پاها ممکن است متورم و ضربان داشته باشند.

تغییر رنگ و زخم های پوستی: اگر واریس درمان نشود، می تواند باعث ایجاد تغییر رنگ قهوه ای در پوست شود. رگ های واریسی شدید می تواند باعث ایجاد زخم های وریدی (زخم) روی پوست شود.

رگ های واریسی معمولا در کجا ظاهر می شوند؟

اغلب، رگ های واریسی در نیمه پایینی بدن، معمولاً روی ساق پا، مچ پا و پا ایجاد می شوند. آنها همچنین می توانند در ناحیه لگن ایجاد شوند (سندرم احتقان لگن)، به ویژه در افرادی که بچه دار شده اند. واریس در بیضه ها (واریکوسل) می تواند منجر به ناباروری شود.

درمان واریس چیست؟

اگرچه درمانی برای واریس وجود ندارد، اما این درمان‌ها می‌توانند ظاهر آن‌ها را کاهش داده و ناراحتی را از بین ببرند:

ارتفاع: برای افزایش جریان خون و کاهش فشار در وریدهای خود، باید پاهای خود را چندین بار در طول روز بالاتر از کمر خود قرار دهید.

جوراب های الاستیک: جوراب ها یا جوراب های حمایتی رگ ها را فشرده می کنند و ناراحتی را کاهش می دهند. فشرده سازی از کشش رگ ها جلوگیری می کند و به جریان خون کمک می کند.

تزریق درمانی (اسکلروتراپی): در طول اسکلروتراپی، یک پزشک محلولی را به رگ تزریق می کند. محلول باعث می شود که دیواره های سیاهرگ به هم بچسبند. در نهایت، رگ به بافت اسکار تبدیل می شود و محو می شود.

لیزر درمانی: در یک روش کم تهاجمی به نام فرسایش حرارتی درون وریدی، پزشکان از یک کاتتر (یک لوله بلند و نازک) و لیزر برای بستن ورید آسیب دیده استفاده می کنند.

جراحی ورید: در طول این روش‌ها، که بستن و برهنه‌سازی نیز نامیده می‌شود، جراح ورید آسیب‌دیده (بسته شدن) را می‌بندد تا از تجمع خون جلوگیری کند. جراح ممکن است برای جلوگیری از ظهور مجدد رگ‌های واریسی، ورید را بردارد.

منبع